யாழ் நூலக எரிப்பு! ஓர் இனத்தின் ஆழமான காயங்கள்.
1981 ஆம் ஆண்டு மே 31 ஆம் திகதி இரவு, யாழ்ப்பாணத்தின் இதயத்தில் நிகழ்ந்த அந்தத் தீ வைப்பு ,
யாழ் நூலக எரிப்பு:
சில நினைவுகள் வெறும் சம்பவங்கள் அல்ல; அவை ஓர் இனத்தின் ஆழமான காயங்கள். யாழ் நூலக எரிப்பு அப்படிப்பட்ட ஒரு நினைவு. 1981 ஆம் ஆண்டு மே 31 ஆம் திகதி இரவு, யாழ்ப்பாணத்தின் இதயத்தில் நிகழ்ந்த அந்தத் தீ வைப்பு , வெறும் ஒரு கட்டிடத்தை அழித்ததோடு நின்றுவிடவில்லை. அது தமிழ் மக்களின் ஆன்மாவைச் சுட்டெரித்தது.
இந்த நூலகம் வெறும் கல்லும் ,மண்ணும் சிமெண்டும் கொண்டு கட்டப்பட்ட கட்டிடம் அல்ல. அது எங்கள் மூதாதையரின் அறிவின் கருவூலம். பல்லாயிரக்கணக்கான அரிய ஓலைச்சுவடிகள், தலைமுறைகள் கண்ட தமிழ் அறிஞர்களின் உழைப்பு, இலக்கியப் பொக்கிஷங்கள், வரலாற்றுப் பதிவுகள் – அனைத்தும் அங்கே பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தன. ஒவ்வொரு புத்தகத்திலும், ஒவ்வொரு சுவடியிலும் ஒரு வரலாறு, ஒரு வாழ்க்கை, ஒரு கனவு உறங்கிக்கொண்டிருந்தது. எங்கள் கலாச்சாரத்தின் மூச்சுக்காற்று அங்கே நிறைந்திருந்தது.
ஆனால், சிங்கள பௌத்த பேரிவாதிகளின் குரோதத்தால், ஒரே இரவில் அனைத்தும் சாம்பலாயின. தீப்பிழம்புகள் வானை நோக்கி எழுந்தபோது, எங்கள் இதயங்களும் அதனுடன் சேர்ந்து எரிந்தன. அந்தப் புகை மண்டலத்தில் எங்கள் அறிவு, எங்கள் அடையாளம், எங்கள் எதிர்காலம் அனைத்தும் மறைந்தன. அது வெறும் புத்தகங்களை எரித்த செயல் அல்ல, அது ஒரு இனத்தின் ஆன்மாவைச் சிதைத்த செயல்.
அந்தக் கறுப்பு நாள், எங்கள் மனதில் அழியாத வடுவாகப் பதிந்துவிட்டது. இன்றும் அந்த நினைவுகள் எங்களைச் சுடுகின்றன. ஆனால், இந்த எரிப்பு எங்களைப் பலவீனப்படுத்தவில்லை. மாறாக, எங்கள் மன உறுதியையும், எங்கள் அறிவிற்கான தாகத்தையும் அது மேலும் தூண்டியது.
யாழ் நூலக எரிப்பு ஒருபோதும் மறக்கப்படாது. அது அநீதியின் அடையாளம்; அறிவு அழிவின் குறியீடு. அந்தச் சோகமான நினைவு, நாம் அனைவரும் அறிவின் மதிப்பையும், கலாச்சாரப் பாரம்பரியத்தின் முக்கியத்துவத்தையும், சமூக ஒருங்கிணைப்பின் தேவையையும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதை நமக்கு இன்றும் உரக்கச் சொல்கிறது. எங்கள் இதயங்களில் அந்தத் தீயின் வலி இருந்தாலும், நாங்கள் மீண்டும் எழுவோம் – அறிவாலும் அன்பாலும்!
